Obolos 14

Beschrijving

De Griekse dichter Charis Vlavianós (1957) wil poëzie schrijven enkel met denken van gevoel / en met gevoel van denken. Hij grijpt naar waarheid, schoonheid, hoop. Hij weet dat hij hiermee hoog grijpt, maar dit grijpen zelf – dit zoeken, trachten, mis-grijpen, omcirkelen – is voor hem het hoge, het ware, de hoop. En in de weergave van dit zoeken en tasten is voor hem de poëzie gelegen.
Dit alles in zijn geval vanuit een Griekse achtergrond, natuurlijk, maar verder toch vooral als individu van de grote, moderne, chaotische, globaliserende wereld. Dáárin is hij op zoek naar schoonheid ná de schoonheid, waarheid ná de waarheid, God ná God, poëzie ná de dichterlijkheid. Niet met een modernistische ontvluchting van de eigen persoonlijkheid, de mythe in, maar met een post-modernistische terugkeer naar eigen persoonlijkheid en alledaagse werkelijkheid. Niet met de ervaring zelf, maar met de ervaring ván de ervaring, niet met gevoelens, maar met het voelen ván en het denken óver gevoelens, niet met poëzie maar met het toekijken hóe hij poëzie schrijft.
Wat dan toch weer tot gedichten leidt, natuurlijk.

In een lange aanloop heeft Charis Vlavianós als dichter steeds meer zijn eigen stem gevonden. Dit is uitgemond in de bundels De engel van de geschiedenis en Na het einde van de schoonheid (1999 en 2002), die samen het hoogtepunt van zijn werk vormen. Uit deze twee bundels is ongeveer de helft opgenomen in de Nederlandse uitgave die nu is verschenen.
Charis Vlavianós heeft in 2000 op Poetry International Rotterdam uit zijn werk voorgedragen en in 2002 in Maastricht. Meer over de dichter en zijn werk is te vinden in de inleiding bij de uitgave. Keuze, vertaling en inleiding zijn van de hand van Hero Hokwerda.